ಕವಿತೆ: ಆಸರೆಯ ಆಸೆರೆ

            ಆಸರೆಯ ’ಆಸೆರೆ’

ಏಕೊ ಕಾಣೆ ’ಭಾವ ಗೆಳೆಯ", ಬದುಕು ಮುನಿದಿದೆ
ನಿತ್ಯ ಸತ್ಯ, ಸ್ನೇಹವೆರೆದೆ, ಮನಸು ದಣಿದಿದೆ!

ಎಲ್ಲ ಕಾಮ, ಮೋಹ ಸುಳಿಯ ||೨||
ಸುತ್ತ ನಡೆದು ಸವೆಸಿ, ದಹಿಸಿ,
ಎನ್ನ ಭಾವ ಜ್ಯೋತಿ ಜೀವ ಕದಡಿ ಕರಗಿದೆ!

ದುಡಿವ ಗುಡಿಯ ಓಂಕಾರದಿ, ಅಹಂಕಾರ ತುಂಬಿದೆ!
ತರತಮಗಳ, ತಹತಹಗಳ ತಾಂಡವವೆ ನಡೆದಿದೆ!

ತಾಯಿ-ತಂಗಿ, ಮಡದಿ-ದೇವಿ ||೨||
ಭಾವ ಬಲಿಯು ನಡೆದು ಸಾಗಿ
ಚಿತ್ತ ಹಾರಿ, ವಿಷವ ಕಾರಿ, ಪುರುಷ ಕಲ್ಲಿದೆ!

ಕರ್ಮ ಬನದ ಮರಮರದಲಿ, ನಶೆನುಸಿಯು ಬೆಳೆದಿದೆ
ಬೆಳೆಬೆಳೆದಿಹ ಮರ ಬಳ್ಳಿಯ ’ಆಸೆರೆ’ಗೆ ಕರೆದಿವೆ!

ಒಲವು-ನಲವು , ನೇಹ ಘನವು ||೨||
ಧರ್ಮ ಮರೆತು, ಶರ್ಮ ಕೊಳೆತು
ತಂತಿ ಮುರಿದ ಎದೆಯ ವೀಣೆ, ದೇಹ ಒಂದಿದೆ!

                               ರಚನೆ - ’ಸಂತ’ (ಸ.ಗು.ಸಂತೋಷ್)
                               ತಾರೀಖು - ೨೯/೦೧/೦೬