ಕವಿತೆ: ನೇಪಥ್ಯ

                    ನೇಪಥ್ಯ

ಜನುಮ ನೀಡುವೆವು, ಸಾಕಿ ಸಲಹುವೆವು
ನಮ್ಮನ್ನೆ ಸವೆಸಿ, ಅವರನ್ನು ಬೆಳೆಸಿ
ಒಲವ ಎರೆಯುವೆವು, ನಲಿಸಿ ನಲಿಯುವೆವು
ಸಂತಸವ ಅರಸಿ, ಸಂಭ್ರಮವ ಬಯಸಿ

ಅಣುಅಣುವು ಅನರಣಿಸಿ "ಋಣಧರ್ಮ" ಎಂದು
ಎನಿಸಿತ್ತು ನಮಗಿವರೆ ಎಂದಿಗೂ ಇಂಬು
ದಿನವುರುಳಿ, ಉರುಳುರುಳಿ ಅನುಕ್ಷಣವು ಇಂದು
ಇರಿಯುತಿದೆ, ಕೊರೆಯುತಿದೆ ಅರ್ಧಸತ್ಯದ ಅಂಬು

ಸಿರಿಭೋಗ ಬರಲಾಗಿ ದೂರವಾದೆವೆ ನಾವು?
ಜಡ ಮುಪ್ಪು ಆವರಿಸೆ ಬೇಡವಾದೆವೆ ನಾವು?
ಇಳಿಸಂಜೆ ಹೊತ್ತಹುದು! ಕತ್ತಲೇತಕೆ ಹೀಗೆ!
ಸೀಳಿ ಇರುಳಿನ ಬಸಿರ ಬೆಳಕು ಬರುವುದೆ ಹೇಗೆ?!

ನಮಗಾಗಿ, ಅವರಿಗೆನೆ ಕಂಡುದೆಷ್ಟೋ ಕನಸು
ತೋರಿದವು ಇಂತಿಷ್ಟು, ಗಾಳಿಗೋಪುರ ಸೊಗಸು!
ಮಿತಿಯುಂಟು ಎಲ್ಲವುಕು ಅರಿತವೀ ಸತ್ಯ
ಮರೆಯುವುದು, ಒಪ್ಪುವುದು, ಮೌನವದೆ ಪಥ್ಯ!

ಬಾಳೊಂದು ನಟರಂಗ, ವಿಧಿ ವರ್ಣಚಿತ್ರ
ನಮಗಿಲ್ಲಾವ ಪಾತ್ರ ಅದರದೇ ಸೂತ್ರ!
ಮುಂದೆಮಗೆ ಹಿನ್ನೋಟ ಅದರದೆ ಸಖ್ಯ
ಇನ್ನವರೆ ಮುಂದೆಲ್ಲ,  ನಮದು ನೇಪಥ್ಯ

ರಚನೆ: "ಸಂತ" (ಸ.ಗು ಸಂತೋಷ)
ತಾರೀಖು: ೨೨/೦೭/೨೦೧೭