ಕವಿತೆ: ನನ್ನ ತಾಯಿ

               ನನ್ನ ತಾಯಿ
ಅನುಜ, ಹೆತ್ತಳು ನನ್ನಮ್ಮ, ನವಮಾಸ ನನ ಹೊತ್ತು
ಸಾಕಿ ಸಲುಹಿ ಹಾಡಿದಳು, ಮೊಲೆಹಾಲ ಎನಗಿತ್ತು

ಮಮತೆ ತುಂಬಿದ ಒರತೆ, ಮನವೆಂದು ನನ ಸುತ್ತ
ಪ್ರೀತಿ, ಕರುಣೆಯ ಚರಿತೆ, ಜಗವೆ ಕಾಣದ ಜತ್ತು

ಗಂಡನಿಲ್ಲದ ಈಕೆ, ನಾ ಮಗುವು, ನೋವುಗಳು ಹತ್ತು
ಉಸುರಿದಳು ನನಗೆಂದೆ, ದಿನವು ತಾ ಬದುಕಿ ಸತ್ತು

ಹಸಿವ ಬೇಗೆಯದು ನನಗಿಲ್ಲ, ಹೊತ್ತೊತ್ತಿಗೂ ತುತ್ತು
ತಿಳಿಯೆ ನೀಡಿದಳು ಹೇಗವಳು, ಅವಳೊಪ್ಪತ್ತಿಗೂ ಕುತ್ತು

ನನ್ನ ನಲವಿನ ಸೊಗಸು, ಆಕೆಯ ಸೊಗ ಸೊತ್ತು
ತುಂಬಿದಳು ಮೈಮನಸು, ತನ್ನ ಚೆಲುವನೆ ತೆತ್ತು

ಜಗವಿರಿಯೆ ಮಾತಿನಲಿ, ಸೊರಗಿದಳು ಮನ ಅತ್ತು
ಹೊರನಗುತ ನಗಿಸುತ್ತ, ಎರೆದಳೆಲ್ಲವನು ತಾ ಬತ್ತು

ತಿಳಿವಿರದ ಬಾಳಿನಲಿ, ಬರಿಯ ಕತ್ತಲೆಯೆ ಗೊತ್ತು
ಅದಕಾಗಿ ಓದೆನಗೆ, ಹಲವು ಕನಸಿನ ಕೊತ್ತು

ಎನ್ನೋದು ಗೆಲುವುಗಳೆ ಅವಳಾಸೆ, ಛಲವನ್ನು ಬಿತ್ತು
ಸವೆಸಿದಳೆ ತನ್ನ ಹಗಲಿರುಳು, ಅನ್ಯವೆಲ್ಲವ ಕಿತ್ತು

ಕನಸೆಲ್ಲ ನನಸೆನಿಸಿ, ಬಂದಿರುವೆ ಜಯಿಸಿ ಈ ಹೊತ್ತು
ನಲಿವುಕ್ಕಿ, ಮನಹಿಗ್ಗಿ, ತಬ್ಬಿ ಸುರಿಸುವಳು, ತಾಯಿ ಕಣ್ಮುತ್ತು

ಇರಿತ, ಕೊರೆತಗಳು ಇನ್ನಿಲ್ಲ, ಬೇಗೆ ಬವಣೆಗೆ ಮಿಳ್ತು
ಶಾಂತಿ-ಸೌಖ್ಯವೆ ಇನ್ನೆಲ್ಲ, ಸೊಗಸೆ ಬಾಳಿಗೆ ಒತ್ತು

ಅವಳ ಋಣ ಶಕ್ತಿ, ಆ ಭಕ್ತಿ ಬದುಕಿರಲಿ, ಕರುಣಿಸು ಗುರುವೇ ಕೃಪೆಯಿತ್ತು
ಜನ್ಮ ಜನ್ಮಕು ಇವಳೆ ತಾಯೆನಗಿರಲಿ, ಹರಸೆನ್ನ ಗುರುವೇ ವರವಿತ್ತು!

                             ರಚನೆ: ’ಸಂತ’ (ಸ.ಗು ಸಂತೋಷ)
                                              ತಾರೀಖು: ೦೫/೦೬/೦೫