ಕವಿತೆ: ಸ್ಟುಟ್ಗಾರ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಮನೆಯೂಟ

      ಸ್ಟುಟ್ಗಾರ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಮನೆಯೂಟ


ಬೇಸಿಗೆಯ ಚಳಿಯಲ್ಲಿ, ಬೆವರೆಡೆಯ ಮಳೆಯಲ್ಲಿ
ನೆನೆನಡುಗಿ ಸಂಜೆಯಲಿ, ಮನೆಯೆಡೆಗೆ (ಉ)ಬಾನಿನಲಿ
ಸುನೀಲನ ಮನೆಯೆಡೆಗೆ, ಸ್ವಾಗತದ ಸಲಿಗೆಯಲಿ
ಕರುನಾಡ ಸವಿಯೂಟ, ಮನೆರುಚಿಯ ತವಕದಲಿ!

ತ್ರಿಮೂರ್ತಿ ತಲುಪಿದೆವು ಸಂಜೆ ಏಳರ ಹೊತ್ತು
ದಂಪತಿಗಳ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಮೊದಲಿರದ ಗೆಲುವಿತ್ತು
ನಗೆನಲವು ಮೊಗದಲ್ಲಿ ನೆಮ್ಮದಿಯ ಉಸಿರಿತ್ತು
ತಾಯ್ನುಡಿಯ ಜೇನೆನ್ನೆ, ಚಣದೆ ಘಂಟೆ ಕಳೆದಿತ್ತು

ಅಕ್ಷಯನ ಆಗಮನ, ಕೂಟ ಬೆಳಗಿತು ಮತ್ತು
ರಸಹಣ್ಣು ಆಸ್ವಾದ, ಜಿಗಿದು ಧ್ವನಿಸಿತು ಕತ್ತು
ಪಾಟೀಲನಾವೇಗ ಮದುವೆ ಮಹಿಮೆಯ ಬಿತ್ತು
ಸವಿಗಾನ ಆಲಿಸುತ, (ಅತ್ತಿತ್ತ) ಮಾತು ಹರಿದಿತ್ತು

ಪ್ಯಾರಿಸ್ಸು, ವೆನ್ನೀಸು, ಸೊಬಗು ಸಂಭ್ರಮದ ಮಾಟ
ನೋಡುತಲಿ, ಆಡುತಲಿ, ಮೆರೆಯಿತನುಪಮ ಕೂಟ
ಮಾತಿಗಿಳಿದರೆ ಇನಿತೆ, ಕಲೆತು ಜಗ ಮರೆವ ಪರಿಪಾಟ
ಜಠರ ಮುನಿಯಲೆ ಅರಿವು, ನಿಜ ಬೇಕಲ್ಲ ಸವಿಯೂಟ

ಹೊತ್ತಾಗೆ ಒಂಬತ್ತು ಘಮಘಮಿಪ ರಸಕವಳ
ತುಂಬೆದೆಯ ಅಕ್ಕರೆಯು, ಕರಮುಗಿದೆ ಮನಧವಳ
ಮನೆ-ಮಡದಿ ಸಹಬಾಳ್ವೆ, ಸಗ್ಗವದೆ, ಅತಿ ವಿರಳ
ಮೃಷ್ಠಾನ್ನ, ಸಿಹಿ, ಬಜ್ಜಿ, ನೆನಪಾಯ್ತು ನನಗವಳ!

ರುಚಿಯಾದ ಮನೆಯಡಿಗೆ, ಮೆಚ್ಚಿಗೆಯೆ ಅಡಿಗಡಿಗೆ
ಮಾಡಿದಾಕೆಗೆ ಉಳಿದಿಲ್ಲ, ಭಕ್ಷ್ಯವೆಲ್ಲವು ನಮಗೆ!
ಭೋಜನದ ಪರ್ವವದು, ಮರೆಯದ ಇರುಳೊಳಗೆ!
ಜೀವನದ ಮರ್ಮವಿದೆ, ತಿಳಿದಾಗ ಸುಖ ತಮಗೆ!

ಹತ್ತು ಕಳೆಯಲು ಹೊತ್ತು, ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕಿತು ಚರಣ
ನೀಡಿದೆವು ಕರೆಯೋಲೆ, ಉತ್ತರಕೆ ಕಾತರಿಸಿ ಕರಣ
ಒಪ್ಪಿದರು ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ, ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಔತಣ
ಹರಸಿ ಕೊನೆಗೆಲ್ಲ ಶುಭರಾತ್ರಿ, ಮರಳಿ ಸಾಗಿತು ದಿಬ್ಬಣ!

                                  ರಚನೆ: ’ಸಂತ’(ಸ.ಗು ಸಂತೋಷ್)
                                             ತಾರೀಖು: ೦೭/೦೭/೦೫