ಕವಿತೆ: ಸೃಷ್ಟಿ-ಸರಿಸಮ ದೃಷ್ಟಿ

   ಸೃಷ್ಟಿ-ಸರಿಸಮ ದೃಷ್ಟಿ


ನಗಿಸೆ ನಗುವವನೊಬ್ಬ, ನಗುವ ಮರೆತವನೊಬ್ಬ
ನಗಿಸಿ ನಗುವವನೊಬ್ಬ, ನಕ್ಕು ನಗಿಸುವನೊಬ್ಬ
ನಗದೆ ನಗಿಸುವನೊಬ್ಬ, ನಗಿಸಿ ನಗದವನೊಬ್ಬ
ನೀನೊಬ್ಬ, ನಾನೊಬ್ಬ, ಇವನೊಬ್ಬ, ಅವನೊಬ್ಬ, ಒಬ್ಬಬ್ಬನೂ ಒಬ್ಬ!

ಜೀವ ಜಾತ್ರೆಯ ಖುಷ್ಕಿ, ಭಾವ ಭಾವದ ವೃಷ್ಟಿ
ಎಲ್ಲ ದೈವದ ಸೃಷ್ಠಿ, ಅನಂತ ಮರ್ಮದ ಸೃಷ್ಟಿ
ಬಿಡಿಸು ಬಿಗಿದಿಹ ಮುಷ್ಟಿ, ಮನಸು ಹಿಂಡುವ ಮುಷ್ಟಿ!
ಕುರುಡು,ಪುರುಡನು ದೂಡು, ತೋರು ಸರಿಸಮ ದೃಷ್ಟಿ, ಕಾಣುವುದು ಸಂತುಷ್ಟಿ!

ತಿಳಿಯಬೇಕಿದೆ ಬದುಕು, ಮನಸು ಮನಸಿನ ತೊಡಕು
ಬಯಸ ಬೇಡವು ಕೆಡಕು, ಬೇಡ ಸಲ್ಲದ ದುಡುಕು
ಎಲ್ಲ ಮೀರಿದ ಹೋಕು- ’ನಾನು’, ’ನನ್ನದು’ ಸಾಕು
ಶಾಂತಿ-ಸ್ನೇಹದಿ ಬಾಳು, ನಿತ್ಯ ಕಾಣ್ವುದು ಬೆಳಕು, ಹೊಂಬಾಳಿನ ತಳಕು!

                               ರಚನೆ - ’ಸಂತ’ (ಸ.ಗು.ಸಂತೋಷ್)
                                       ತಾರೀಖು - ೨೯/೧೦/೨೦೦೫